Spacery - dobrodziejstwo nie tylko dla dzieci

Pewna sobota. K wraca po 10 godzinach z pracy. W domu niby wszystko jak zawsze, ale nie do końca - ja totalnie "wypompowana".
- Przykro mi, że miałaś taki dzień - K. głosem przepełnionym empatią.
- Sama jestem sobie winna! Nie byłyśmy na spacerze...

Pierwszy spacer

O tym ile dobrego dla dzieci dają spacery pisać nie będę - źródeł tej wiedzy jest mnóstwo. Mało gdzie można przeczytać ile spacery mogą dać mamie, a mnie dają bardzo dużo.
Pierwsze spacery z Dziewczynkami odbywaliśmy wspólnie z K i był to dla nas bardzo wartościowy czas przeznaczony na rozmowy. Mimo, że nasze  Panienki standardowo budziły się tylko na jedzenie i przewijanie, to siedzenie w domu sprzyjało innym "rozrywkom" -  jak nie pranie i sprzątanie, to telewizor i komputer - wieczni przeszkadzacze!
Kiedy K wrócił do pracy ze spacerami zostałam sama. Bałam się troszkę jak poradzę sobie z tym logistycznie, ale "potrzeba matką dobrej organizacji". Początkowo samotne spacery mi przeszkadzały, ale dzisiaj jest to czas, kiedy (mimo, że fizycznie cały czas z Dziećmi) mogę pobyć sama ze sobą. Pooddychać gwarem miasta, pouśmiechać się do ludzi.

Pierwszy spacer

Cały czas oczywiście najbardziej lubię spacery w towarzystwie przyjezdnych Cioć, lub Cioci-Sąsiadki, bo podczas spacerów uwagę skupiam tylko na naszych rozmowach (mam to szczęście, że moje Córeczki zapadają zazwyczaj w błogi sen za pierwszym zakrętem). W domu przy "kawie" (a raczej przy zabawie z Dziećmi) niestety czasem można zgubić wątek. Dodatkowym atutem wyjść z Ciociami jest pomoc przy wyjściu.



Są jeszcze spacery, w których mama nie uczestniczy. Spacery Tatuś - Córeczki, lub Dziadkowie -  Wnusie. Podczas tych spacerów mama nie może się nadziwić jak efektywna może być każda minuta spędzona w domu!