Nasz wspólny Dzień

Czasem zachodzące Słońce w kuchni moich rodziców, czasem smak truskawki, ale nie tej pierwszej tylko akurat tej piątej, czy szóstej. Rabarbar umoczony w cukrze i sok z jabłek, albo nie! Syrop z mirabelek.
Zapach trawy po deszczu, ale tylko o odpowiedniej porze dnia i przy odpowiednim wietrze, a ostatnio coraz częściej wiatr we włosach na huśtawce!
Widok, zapach, smak - sekunda i wiem, że cały czas drzemie we mnie małe, uśmiechnięte dziecko.

Dorośli, a już szczególnie rodzice chcą je w sobie stłamsić.
Gdzieś w swoich założeniach:
Muszą być odpowiedzialni.
Muszą być poważni.
Muszą budzić respekt.
Muszą budować autorytet.
Muszą zaznaczyć "swoje miejsce w stadzie".
I sztywni się stają przy tym, jakby kij od miotły połknęli i smutni jakoś, a ich dzieci?
Ich dzieci też jakieś poukładane za bardzo.

A ja taką propozycję mam dla Mam i przyszłych Mam (Tatusiom idzie to jakoś sprawniej).
Przeżyj dzieciństwo jeszcze raz, ze swoim dzieckiem.
Przeżyj je tak, jak tylko chcesz!
Idź na huśtawkę i na karuzelę. Usmaruj się błotem, zjedz watę cukrową.
Zbuduj wielki zamek z piasku i wybuduj bazę.
Uśmiechnij się i świętuj - bo w końcu dziś święto nas wszystkich!

Wszystkim Dzieciom - tym małym i dużym mnóstwa uśmiechu życzę :)

Ciasto z rabarbarem i kawa w filiżance sprezentowanej nam - dorosłym na Dzień Dziecka